اینترو:
میخوای بدونی از طهران ، بشینُ گوش کن ولی طاقت بیار
یا فراموش کن حرفای منو ، چونکه مثه نوشیدنِ شرابِ زهرِ ، دردای توئه یعنی حرامِ شهرت
هِه شایدم دردای شهرت مرامِ توئه ، حالا اگه طلبه ای بشین حرفمو گوش کن
اگه طلبِ ام نیستی ، دستگاه تو خاموش کن


ورس 1:
خب پس طلبه ای
پس منم حقایقی رو میگم که نشنیدی از دهنِ هیچ دانشمند
یا که طلبه ای چون هر کلمه ای که کنه میگم از دلِ طهران
کشیدِ بیرون سر و کله زد با خیابونا هرشب و هروز
تا پای میکروفونم شایدم رسیده بی جون
عجب جایی شده // حتی چشمای من از رو غم جاری شده
وقتی ببینی دخترِ پونزده ساله بچه فرارِ // که زیرِ تجاوز و کتک پای زجه نداره
خب حق داره علاقه به هرچی مردِ نداره // اعتماد کرد که الانم پرده نداره
عجب جایی شده ، گاهی شده که با رفقات
جای چنین بشینی // بعد توی جوبِ خیابونش جنین ببینی
یا که جوونی که روی مواد قفلِ و گندیده // همونی که جورِ باهات گفته و خندیده
من دیگه شدم پخته و فهمیده // سختی که با من نقطه و زخمی که
روی دلِ منه مهلک و سمّیِ // وای که "طهران عجب جایی شده"
وای که تهران عجب جایی شده


کروس:
من خسته و تنها میرم ، چونکه دیگه نمیخوام توی غم ها بمیرم
من هرچی که پنهانِ دیدم ، من خسته از طهرانِ بی رحم


ورس 2:
یعنی نمیبینی نگاه کن دور و ورتُ // چی میبینی پس نگاه کن جلوترتُ
درد هایی که متصل به فقرن // پس دیدی فقیرایی رو که متهم به قتلن
پیرِمرد هایی که منتظره مرگن // به جوونایی که تو خلاف منحصر به فردن
اینجا پسرِ پونزده ساله فکرِ زدنِ مواد // نیست اون الان به فکرِ ترکِ لباتِ
واسه تجاوزُ هر جنسی خوشت میاد ، دریا که با دل
بخند اینا دردای هاتِّ // تو بخند اگه توی فردای جادّه
تو ببینی نمیذارم بمیری بگیری کینه به دل // برادر فایده نداره اینقدِ به دل گرفتم که شده سینه کدر
تو چی اینجا موندی تا بگیری دخترِ باکره هِه هَه.. // اینجا همه دیگه لختن و آکله
یا که پاکن درِ تو خونه فقلن و چاکره // یا زیرِ کتکِ پدر مردنُ خاطره شدن
کودن نکنه بحثُ جدی نگیری // تو اجرا نمیکنم برنامۀ جدی نگیریدُ
فرقی نمیکنه بیرون باشی یا باشی توش // بده سر و پا گوش بحثُ تا باشی هوش
یه زمانی هوشیار بودی حالا بی هوش // فرقی نمیکنه گرگ باشی یا باشی موش
اینجا زندانیِ که یه جورایی آزادی توش // یه زندانِ آزادی که باهاشی توش
دِ بگو بینم که تو میبینی حالا چی توش // راستی « روح ا... داداشی » کوش ها؟!
پهلونی که با همّت و سختی // یه قدرتُ رستم و غیرتِ تختی
واسه رسیدن به هدف یک تنِ جنگید // ولی بی قانونی اونو یک دفعه بلعید
روحش شاد // حتی هنگامِ رفتن یه درسی بهت داد که چی
بفهمیدی خیابون معنا نداره // توش زور و معرفت و هدف معنا نداره
اینجا واسه زندگی فقط دو راه داری // بعد غیر این صورت تو هم گناه کاری
یه کارت فعال یا که پول اَ پارو بالا بره // « کانو » میبینهُ اون مردی که با کورا راه بره
تو هم میخوای مثه من باشی پس کور نباش // غرورتُ بشکنُ مغرور نباش


کروس:
من خسته و تنها میرم ، چونکه دیگه نمیخوام توی غم ها بمیرم
من هرچی که پنهانِ دیدم ، من خسته از طهرانِ بی رحم


ورس 3:
میخوام حرفایی بزنم اجازه میدی // به تو که هم قدّ حقوقت اجاره میدی
به تو که زندگیتُ داری رو به آخر میبینی // به تو که منه رپخونُ یه کافر میبینی
داری دختری که مثه خورشیدِ // ولی سرِ نداشتنِ جاهاس ترشیده
بهش تهمت زدن روش عیب گذاشتن ، ولی هرکی اونو دیده تو چادر دیده
هی درس خوند // سرِ پولِ دانشگاه تو فقر بود ، از تو هی حرف خوند
ولی اینبار بریده که زیرِ کسی دیدیش تقصیرِ توئه بدون // تقصیرِ توئه که اون..
یه پسر داره که حالا نسلش بیمارِ // جای کتاب توی مدرسه دستش سیگارِ
روزی که فکر میکنی پای تایپ نشسته // تو پارک نشسته ، اون پایپ به دستِ
تو نمیبینیُ مثه یه کورِ ، لالِ ، کری // که شصت سالتهُ پای کوره کارگری
نذار بچه ات وارثِ قسطِ تو بشه // نمیگم بدی ولی بذار بچه ات مثه تو بشه
واست ارزش قائلم ، من از دل و جونم // ولی مشکل به اندازه کافی هست عمو جونم
اینجا راست خیلی کمِ ولی دروغ زیاد // اینجا تو اتاقِ بچه ها لولو میاد
نمیگم همه بد ان نگو این دروغِ محضِ // میدونم تو ام یه جورایی شلوغِ مغزت
ولی دلیل بر این نیـ که بگیری بشینی ساکت یه گوشه ای بعدشم ببینی چی میشه
راستی تا زندگی میکنی در چه حال // تو که میلیارد ها داری ردِ مال
تو که ذاتت پشتِ لباست پنهانِ الان // یه ذاتی کثیفتر هندانِ زنان
بیا یه بار بشو آدم حسابی مرد // چون خیلیا محتاجِ پولِ اضافیتن
تو هم محتاجِ بخششی نه خب ، منم محتاجِ نورِ الهی ام
پس همه محتاجیم مثه طهران فقط نذار روزای بد دوباره تکرار بشن
تکرار بشن ، تکرار بشن

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: